22. Life is Strange: Before the Storm (2017)

Raar is het levenslot!
Virtueel tienerhart
Plots in een wereld waar
Vlammen uitslaan

Bosbrand geeft gloed aan een
Tienerproblemensim
Worstelend met een vreemd
Groeiend bestaan

Retroreview op 4gamers.be 
Het Ollekebolleke is een dichtvorm gekenmerkt door zeslettergrepigheid die Drs. P (zaliger gedachtenis) in 1974 in ons taalgebied introduceerde

Life is Strange: Before the Storm valt nog het best te omschrijven als een pubersimulator waarin de speler even in de huid kruipt van Chloë, een rebelse tiener die worstelt met zowat alles wat het leven op haar weg smijt en tegelijk het noodlot vervloekt dat haar heeft laten geboren worden in een doodsaai Amerikaans stadje. Uberkamper kan alvast de ironie waarderen van een spel dat begint met een paradox waar de gemiddelde puber volledig blind voor is. Maar misschien zijn volwassenen gewoon ironische pubers die het vermogen hebben verloren om zich als een onbeschreven blad door de storm van het leven te laten meevoeren.

Een groot voordeel van personages als Chloë en de rest van het jeugdig geweld dat figureert in Life is Strange, bestaat erin dat er weinig nodig is om spelers emotioneel te laten investeren in het spel. Hun knullige reacties op een wereld die ze amper kennen maar tegelijk alles van verwachten zullen bij veel spelers niet enkel een band scheppen, maar ongetwijfeld ook een pavloviaanse beschermingsreflex of een onwillekeurige pedagogische kramp oproepen. De gameplay zelf stelt bij dit alles weinig voor, maar ongeveer elk aanklikbaar object in de spelwereld en elke onbenullige gebeurtenis krijgt een intense emotionele lading mee zoals alleen puberbreinen in volle ontwikkeling die kunnen ervaren. Wanneer bijvoorbeeld de nieuwe vriend van mama aan Chloë vraagt om godbetert een simpele moersleutel te gaan halen, begint zij aan een intense inwendige monoloog waarin gevoelens van haat en mededogen een totale oorlog met elkaar voeren. De moersleutel dus als transitioneel object in de driehoek tussen kind, afwezige vader en de nieuwe kandidaat voor die rol. Het leven van een kind is inderdaad een hypersensitieve en pijnlijke rollercoaster… of beter gezegd: raar.

Misschien ligt de aantrekkingskracht van dit spel voor volwassenen wel in het feit dat we ooit allemaal zelf onze demonen hebben moeten overwinnen. Het is soms moeilijk om voor te stellen dat we allemaal even kwetsbaar in het leven gestaan hebben als Chloë en haar leeftijdsgenoten. Life is Strange deed Uberkamper tijdens zijn sterkste momenten even terugdenken aan die tijd toen heel het vreemde leven zwanger was van verwachting, maar tegelijk alles schuurde omdat er nog geen eelt op zijn ziel stond. Een tijd waarin veel meer mogelijkheden open waren, maar de wereld te direct en ongefilterd binnenkwam om dit te waarderen. Het is bij dit alles toch de verdienste van Deck 13, de makers van dit spel, dat ze meer uit hun jeugdige karakters weten te puren dan wat kleffe romantiek. De statistieken die het spel achteraf meegeeft vertelden Uberkamper overigens dat de meeste spelers zich eigenlijk nog redelijk volwassen en verantwoordelijk gedragen in deze pubersimulator. Zelf maakte hij wel voluit van de gelegenheid gebruik om weer even net als vroeger, zonder ironie en zonder veel oog voor de gevolgen een paar volstrekt irrationele en egoïstische keuzes te maken. Wie jong wil zijn moet doen als de jongeren.

Before the Storm vertelt de gebeurtenissen die vooraf gaan aan Life is Strange (2015) en dat is in zoverre geslaagd dat het zelfs beter lijkt om de games in omgekeerde volgorde te spelen. Before de Storm haalt niet helemaal het enorm hoge niveau van het eerste deel, maar vormt er wel een zeer degelijke aanloop naartoe en vergroot de intensiteit van wat volgt beduidend. De onverklaarbare bovennatuurlijke gebeurtenissen uit het eerste deel, worden in Before the Storm nog met de handrem op gebracht, waardoor het helaas wel wat lijkt alsof er in dit spel ook minder echte gameplay zit. Ook de gigantische orkaan die de stad dreigt te verwoesten, werd teruggebracht tot een beduidend minder indrukwekkende bosbrand. Omdat beide natuurrampen synchroon lopen met de wispelturige gevoelens van de hoofdpersonages, zorgen ze er wel mee voor dat deze games zo herkenbaar aansluiten bij de geladen sfeer van het magisch-realisme, waarvan ook in Vlaanderen met Lampo en Daisne heel sterke literaire traditie bestaat. Helaas bevat enkel de Deluxe Edition van Before the Storm een bonushoofdstuk dat een verdere brug slaat tussen de twee games. Dus wie de totale ervaring wil, moet daar nog steeds iets meer geld voor op tafel leggen.

Naast verwarde pubers en emotioneel natuurgeweld voert Before the Storm overigens nog over een derde soort personages ten tonele: falende volwassenen. Van de vriendelijke drugdealer, over het aristocratische schoolhoofd, de afwezige vader en de junkie moeder tot zelfs de filosofische conciërge: Deck 13 spaart voorwaar de clichés niet bij het uitwerken van wat eigenlijk zou moeten doorgaan voor stabiliteit en evenwicht in de wereld van Chloë. Vaak zijn het net de slechtste eigenschappen van de volwassenen rondom Chloë zijn die heel deze tragische rollercoaster in gang houden. Niet verwonderlijk dat het verlangen om uit deze wereld weg te vluchten een belangrijke rode draad vormt doorheen de games.

Vermoedelijk is het slechts weinigen gegeven om het volle geweld van intense pubergevoelens in Before the Storm in één doorlopende sessie te trotseren. Uberkamper koos er alvast voor om de games van Life is Strange met wat pauze tussen de hoofdstukken af te werken. En als u beste lezer, bij dit het al het bovenstaande wat ironisch denkt: ‘Ok Boomer’, dan wenst Uberkamper u alvast van harte proficiat met de rustige vastheid waarmee u vandaag uw plaats in de wereld inneemt.

Retroreview op 4gamers.be 

Het Ollekebolleke is een dichtvorm gekenmerkt door zeslettergrepigheid die Drs. P (zaliger gedachtenis) in 1974 in ons taalgebied introduceerde