13. Hitman: Absolution

Kaalkoppig huurwerktuig
Hit én man, twee keer raak
Kwaadaardig broedsel van
Genen en Geld

Clown van hart, Kloon van het
Laboratorium
Geestige martelaar
Moordende held

Retroreview op 4gamers.be 
Het Ollekebolleke is een dichtvorm gekenmerkt door zeslettergrepigheid die Drs. P (zaliger gedachtenis) in 1974 in ons taalgebied introduceerde

Enige tijd geleden mocht Uberkamper de heugelijke mare ontvangen dat de Deense ontwikkelaar IO Interactive hoogzwanger zou zijn van Hitman 3, het derde deel van de zogenaamde World of Assassination trilogy. De Hitman games zijn een perfect voorbeeld van een franchise die zich ergens in het onderbewustzijn van de gemiddelde gamer nestelt met een klein handgeschreven label eraan, waarop dingen staan als ‘interessant’, ‘nog te spelen’ en ‘voor later gebruik’, om er daarna tot in de eeuwigheid onaangeroerd te blijven liggen. Aangezien Uberkamper zich evenwel in een vlaag van overmoed en zelfopoffering heeft voorgenomen om de volledige lijst van zijn gearchiveerde games weg te werken, zette dit bericht hem ertoe aan om de franchise toch eens wat nader te bekijken. Tot zijn afgrijzen ontdekte hij dat deze inmiddels acht games, twee spin-offs en twee bioscoopfilms telt en dat het vijfde deel hiervan, Hitman: Absolution al jaren een sluimerend bestaan leidt in zijn digitale bibliotheek. Hoog tijd dus om daar iets aan te doen.

Het is in deze context overigens een interessante vraag of het mogelijk is om een game te spoilen waar men de facto niets van afweet. Op een of andere manier wist Uberkamper op voorhand – en samen met hem waarschijnlijk de rest van de wereld -  dat de betreffende huurmoordenaar uit de titel volledig kaal is en voor zijn werk altijd een keurig zwart maatpak draagt in combinatie met een rode plastron. Verder doet er zich een hardnekkig gerucht de ronde dat hij het eindresultaat zou zijn van een genetisch experiment om de perfecte moordenaar te creëren. Een opmerkelijk detail hierbij is dat er een barcode op zijn achterhoofd getatoeëerd is die eindigt op het cijfer 47, waardoor hij door de mensen die hem kennen vaak wordt aangesproken met het wat onpersoonlijke Agent 47.

Hoewel Uberkamper de mogelijkheid niet volledig wil uitsluiten dat het bij dit laatste om een allerindividueelste expressie van een allerindividueelste emotie gaat, lijkt het hem waarschijnlijker dat er 46 mislukte voorgangers van onze kale agent bestaan die behapt zijn met diverse genetische defecten zoals dwerggroei, een geweten of een te korte rechterwijsvinger om de trekker van een geweer over te halen. Hoe dan ook, de gekloonde oorsprong, het iconische zwarte maatpak, de vergeetbare kletskop en het nummer in de naamgeving, het zijn allemaal dingen die moeten bewijzen dat Agent 47 een volmaakte moordmachine is die efficiënt het leven van een medemens kan beëindigen, volledig ongehinderd door zaken als familie, hobby’s of een persoonlijke reflectie op de Kritik der praktischen Vernunft.

De eerste volledig nieuwe informatie die Uberkamper bij het opstarten van Hitman Absolution mocht ontvangen, is dat Agent 47 als huurmoordenaar in dienst is van een anonieme overheidsinstelling waarin op managementniveau allerhande zaken mislopen. Zo kwamen ze daar bijvoorbeeld op het onzalige idee  om een nog efficiëntere huurmoordenaar te klonen. Op het moment dat Absolution van start gaat blijkt deze nieuwe moordmachine evenwel nog slechts een wat angstig aangelegd 16 jarig meisje te zijn. Het is een wat stereotype incarnatie van onschuld die Agent 47 met een acuut vadercomplex opzadelt, waarna deze besluit dit niet te sublimeren in enkele bestuursvergaderingen met zijn werkgever, maar wel in een hyperbool van dodelijk geweld.

Het unieke van de Hitman games is dat de meeste levels bestaan uit een aantal grotere open ruimtes die zorgvuldig bezaaid liggen met de meest uiteenlopende gevaren die onze moderne samenleving te bieden heeft zoals blootliggende elektriciteitskabels, brandversnellers, rondslingerend rattenvergif of lekkende gasfornuizen. Kortom, een goede preventieadviseur zou het werk van Agent 47 meer bemoeilijken dan het leger aan schietgraag voetvolk dat dat nu de levels bevolkt. In theorie is het overigens mogelijk om zonder dodelijk geweld het spel te beëindigen, maar de meeste levels schreeuwen gewoon om allerhande creatief experimenteergedrag. Het moge duidelijk zijn dat de maker van dit spel ervan uitgaan dat hun spelers een eerder macaber gevoel voor humor hebben - gecombineerd met een vleug cynisme en een stevige scheut leedvermaak - dat hen ertoe aanzet om gniffelend achter een muurtje toe te kijken hoe hun slachtoffers gruwelijk komisch aan hun einde komen. De pacifist in Uberkamper is tijdens dit spel een paar keer gestorven.

Dit alles maakt van Hitman Absolution meteen ook een eerder traag spel voor bedachtzame spelers. Het is volstrekt niet de bedoeling om razendsnel en met dodelijk wapengekletter door de levels te jagen en in de meeste gevallen loont het om levels meerdere keren op verschillende manieren door te spelen. Overigens zijn de meeste levels erg origineel opgebouwd en na al die jaren nog steeds de moeite om gezien te worden.

Ontwikkelaar IO Interactive stopt voorlopig even met het maken van Hitman games en zal weldra een spel uitbrengen met James Bond in de hoofdrol. Voor wie niet helemaal weet wie deze man is geeft Uberkamper nog mee dat het om een blanke man gaat in maatpak die tevens een geheim agent is met een nummer achter zijn naam en een overheidslicentie heeft om mensen te doden. Iets compleet anders dus.