6.The Dark Eye, Chains of Satinav

Wanneer oudere gamers het over point & click adventures hebben, bedoelen ze meestal de games die Lucasarts in de jaren '90 van de vorige eeuw uit heeft gebracht. "Vroeger was alles beter", is daarbij de onuitgesproken boodschap en dus vormt het punt waar hun ontwikkeling als gamer is vastgelopen de norm is waarmee pakweg de volgende drie decennia aan digitale avonturen kan worden afgerekend. 

Dit alles om maar te zeggen dat de nostalgie waarmee doorgaans wordt verwezen naar de point & click adventures van Lucasarts Uberkamper volledig onverschillig laat. Laten we tenslotte niet vergeten dat het ook deze studio was die het genre bereden heeft als een slet om het vervolgens zonder omkijken weer weg te gooien (of het was voor een paar lucratieve remakes, wat ongeveer het punt is dat Uberkamper wil maken). Het genre werd uiteindelijk de afgelopen decennia in leven gehouden door enkele steengoede Franse en Duitse studio's en uit die laatste stal komt Daedalic Entertainment die verantwoordelijk zijn voor The Dark Eye: Chains of Satinav.

Oorspronkelijk is het Oog des Meesters, zoals dit heel mooi in het Nederlands klinkt, een rollenspel dat met vrienden aan een tafel gespeeld wordt. Zoals het genre vereist wordt daarbij gebruik maakt van dobbelstenen, een bic en een blad papier en tenslotte ook nog van een alwetende spelleider die de groep op sleeptouw neemt. Het probleem met dit soort samenkomsten is dat ze meestal tot een regelrechte kwelling uitgroeien voor mensen die, net als Uberkamper, moeite hebben met sociale contacten. Het regelwerk van dit soort werelden in een computer gooien zorgt er niet enkel voor dat ook de spelleider kan meespelen, maar ook alle verlegen mensen.
De keuze om van de wereld van het Oog des Meesters een klassiek avonturenspel te maken in plaats van een RPG is daarom opmerkelijk te noemen, maar pakt in alle opzichten heel goed uit. Wie net als Uberkamper een zekere aanleg heeft om met de trage gameplay van het genre om te gaan, wordt in het geval van de Chains of Satinav beloond met een mooi avontuur, een meeslepend verhaal en grotendeels logische puzzels die toch relatief uitdagend zijn. Geen spuw- of vloekwedstrijd zoals vastgelopen LucasLovers ze graag hebben, maar in ruil daarvoor wel personages met emoties en plotelementen die enige betrokkenheid bij de speler teweegbrengen. Er zijn weinig definities denkbaar waarin dat geen pure winst zou betekenen. Het spel werd overigens later verdergezet in Memoria, dat op een of andere manier ook in Uberkampers bibliotheek is gesukkeld en waarop hij dus met enig genoegen later nog zal terugkomen.