Nadat Uberkamper zich door de derde incarnatie van het tweede deel van Assassins Creed speelde (het is in deze reeks altijd opletten dat het overzicht niet verloren gaat), begon hij eindelijk te begrijpen wat de makers met deze 150 uur durende tocht door het Italië van de Renaissance bedoelden. Wat ze daarentegen bedoelen met hun tocht door een contemporain industriepark zal hem wel voor altijd een raadsel blijven.
Hoewel Ezio, het hoofpersonage van dienst, nog steeds mensen als een gek in hun rug steekt, heeft in Revelations ook iets van een bescheiden persoonlijkheid ontwikkeld. Als Uberkampers de illustere literatuurcriticus Menno ter Braak (zaliger gedachtenis) mag geloven, dan staat in de romankunst de mate waarin de auteur de psychologische ontwikkeling van zijn of haar karakters geloofwaardig tot stand brengt zo goed als gelijk met de kwaliteit van het werk. In die zin siert het de makers van AC:R dat ze alvast een poging hebben ondernomen om Ezio wat beschaving bij te brengen. In de Gamewereld is dit helaas nog steeds een eerder zeldzaam gegeven. De tand des tijds knaagt aan Ezio's karkas en heeft hem langzaam een beetje milder en wijzer gestemd. Anderzijds doet dertig jaar sluipmoorden natuurlijk iets met een mens en aan de overtuiging dat de wereld in zijn animus draait heeft het allemaal weinig veranderd. Het tweede hoofdpersonage, de stad Constantinopel, speelt goed mee en heeft een eigen smoel, zonder onoverzichtelijk te worden en zelfs de lokale sluipmoordenaar van dienst (zijn naam ontsnapt me) heeft zelfs een zekere aaibaarheid. Enige minpunt is eigenlijk zowat alles wat Desmond meemaakt, maar daar is ondertussen heel de wereld van overtuigd. Ubisoft weet gewoon niet hoe ze af kunnen raken van hun zelfverzonnen kosmisch complot dat de mensheid tracht te manipuleren vanuit het graf en dus knoeien ze maar wat voort. Niemand heeft er iets aan, het kost veel moeite, maar het is onvermijdelijk; Een beetje zoals de hedendaagse kunst die in het Smak hangt of ligt.
Al bij al doet Revelations wat het belooft: een paar dingen ophelderen, Brotherhood overbodig maken en de weg bereiden voor een jaarlijkse update die elke rechtgeaarde completionist knettergek maakt. Assassins Creed blijft de Leffe van de computergames: goed gemaakt, overal beschikbaar, maar zonder het ambacht van een lokaal streekbier of de kwaliteit van een echt topbier. Het is veel jaren gelden dat Uberkamer nog een Assassins Creed op café heeft besteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten